پایگاه خبری فولاد ایران - سال ۲۰۲۵ بیش از هر چیز با نام دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده، گره خورده بود. طبق گزارش اکونومیست، او با صدور سیلی از فرمانهای اجرایی، تقریباً همه حوزههای سیاست داخلی و خارجی آمریکا را هدف قرار داد و فضایی پرتنش و بیسابقه ایجاد کرد. ترامپ با تکیه بر رویکردی تهاجمی و شخصی، نظمهای تثبیتشده را به چالش کشید و تلاش کرد ساختارهای موجود را بهطور بنیادین دگرگون کند.
در داخل آمریکا، او با همراهی ایلان ماسک کوشید بوروکراسی فدرال را کوچکتر و حتی در برخی بخشها از هم بگسلد؛ اقدامی که واکنشهای گستردهای در میان نهادهای دولتی، اتحادیهها و افکار عمومی برانگیخت. این تلاشها، هرچند با شعار کارآمدسازی دولت انجام شد، اما به افزایش بیثباتی نهادی و تضعیف اعتماد به ساختار حکمرانی آمریکا انجامید.
در عرصه اقتصاد جهانی، ترامپ در رویدادی که خود آن را «روز رهایی» نامید، قواعد تجارت بینالملل را بازنویسی کرد. اعمال تعرفههای سنگین، بازنگری در توافقهای تجاری و فشار بر شرکای اقتصادی، موجی از عدم قطعیت را در بازارهای جهانی ایجاد کرد. این سیاستها اگرچه با هدف حمایت از تولید داخلی آمریکا طراحی شده بودند، اما در عمل بسیاری از کشورها را به سمت متنوعسازی روابط تجاری و کاهش وابستگی به ایالات متحده سوق دادند.
در سیاست خارجی نیز ترامپ رویکردی متناقض در پیش گرفت: از یک سو تلاش کرد در برخی مناطق خود را بهعنوان صلحساز معرفی کند و از سوی دیگر با تهدید به استفاده از زور یا تشدید تحریمها، فضای بینالمللی را ملتهب نگه داشت. این ترکیب از فشار و بیثباتی، بهویژه برای متحدان آمریکا، هزینههای سیاسی و امنیتی قابلتوجهی به همراه داشت.
در چنین شرایطی، چین توانست از فضای ایجادشده به نفع خود بهره ببرد. پکن با حفظ ثبات نسبی در سیاست داخلی و خارجی، خود را بهعنوان بازیگری قابل پیشبینیتر و باثباتتر معرفی کرد. شی جینپینگ از شکافهای ایجادشده در روابط آمریکا با متحدانش استفاده کرد تا جایگاه چین را در اقتصاد جهانی، زنجیرههای تأمین و دیپلماسی چندجانبه تقویت کند.
در مجموع، هرچند سال ۲۰۲۵ سالی پرتنش و پرهیاهو برای جهان بود، اما پیامد ناخواسته بسیاری از سیاستهای ترامپ این بود که چین فرصت یافت نقاط قوت خود—از انسجام سیاسی گرفته تا ظرفیت اقتصادی و نفوذ بینالمللی—را برجستهتر کند. به همین دلیل، بسیاری از ناظران این سال را، دستکم از منظر راهبردی، سالی موفق برای شی جینپینگ و چین ارزیابی میکنند.
منبع: Economist