پایگاه خبری فولاد ایران- استرالیا هنوز سومین صادرکننده بزرگ LNG در جهان است، اما زیرساختهای داخلی و ساختار بازار این کشور با مشکلات جدی روبهرو شده است. به گزارش اویل پرایس، پروژههایی مانند Barossa و کشف گاز جدید ConocoPhillips در Otway خبرهای مثبتی هستند، اما نمیتوانند خلأ ساختاری موجود در سیستم انرژی کشور را جبران کنند. عمده تولید در ایالتهای غربی و کوئینزلند متمرکز است، در حالی که جمعیت و صنایع عمده مصرفکننده در شرق کشور قرار دارند و هیچ خط لوله مستقیمی شرق و غرب را به هم متصل نمیکند. در نتیجه، بیشتر گاز جدید به پایانههای صادرات LNG هدایت میشود و این شکاف منطقهای روزبهروز عمیقتر میشود.
اکتشاف که برای دههها یکی از نقاط قوت استرالیا بود، از سال ۲۰۱۵ کاهش یافته و اکنون تقریباً فقط در غرب و شمال غرب انجام میشود. اولین چاههای اکتشافی دریایی پس از وقفهای دو ساله تازه در سال ۲۰۲۵ حفاری شدند و کشف اخیر ConocoPhillips نخستین کشف چهار سال گذشته است، اما نرخ جریان و منابع قابل برداشت هنوز مشخص نیست. تولید ملی که بین ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ دو برابر شده بود، طی چهار سال اخیر ثابت مانده و نشان میدهد کشور بدون اکتشاف جدید در مسیر رکود ساختاری قرار دارد.
شرق استرالیا بهخصوص آسیبپذیر است؛ افزایش تقاضا، وابستگی به CSG-LNG کوئینزلند و افزایش سهم صادرات باعث شده قیمتها به بازار جهانی LNG متصل شود و محدودیت خطوط انتقال زمستانی موجب کمبود و جهش قیمتها شود. دولت با الزام فروش داخلی قبل از صادرات و سقف قیمتی A$12/GJ سعی کرده بازار را کنترل کند، اما این سیاستها سیگنالهای قیمتی و انگیزه سرمایهگذاری را تضعیف کردهاند.
موانع محیطزیستی و مخالفتهای محلی، بهویژه در نیوساوتولز و ویکتوریا، باعث شده توسعه منابع جدید با تأخیر یا توقف مواجه شود. پروژههایی مانند Narrabri CSG سالها بهدلیل اعتراضات و پروندههای حقوقی بلوکه شدند و ویکتوریا همچنان ممنوعیتهای اکتشاف CSG را حفظ کرده است. این محدودیتها بازار را مجبور کرده به منابع پرهزینه جنوب و جریانهای بین ایالتی متکی باشد که قیمتها را بالا میبرد و ریسک زمستانی را افزایش میدهد.
سیستم برق نیز شکننده شده است؛ با قیمتهای عمدهفروشی برق تا ۱۰۷ دلار بر مگاواتساعت و وابستگی ۶۵ درصدی به نیروگاههای زغالسنگی فرسوده، احتمال قطع برق در اوج تقاضا افزایش یافته است. فضای مقرراتی غیرقابل پیشبینی نیز سرمایهگذاران را دلسرد کرده و پروژههای بزرگی مانند خرید Santos توسط ADNOC یا سرمایهگذاری ExxonMobil متوقف شدهاند. حتی توسعه North West Shelf بیش از شش سال طول کشیده تا مجوز موقت دریافت کند.
با وجود جایگاه صادراتی، استرالیا ممکن است به واردات LNG روی آورد تا بازار داخلی را تثبیت کند. پروژههای FSRU مانند Port Kembla و Port Phillip Bay و چهار پایانه دیگر در حال احداث هستند، اما واردات LNG هزینهها را افزایش میدهد و قیمتهای داخلی را به نوسانات جهانی و هزینه حمل و تغذیه وابسته میکند.
راهبرد کمهزینه و استراتژیک، توسعه عرضه داخلی نزدیک به مراکز مصرف است، اما کندی مجوزدهی و فشارهای سیاسی-زیستمحیطی مانع آن میشود و سرمایهگذاران ممکن است به کشورهای همسایه مانند تیمور-لسته مهاجرت کنند که آماده جذب سرمایهگذاری اکتشافی است.
استرالیا اکنون در نقطهای تعیینکننده قرار دارد: یا با اصلاح سیاستها، تسهیل سرمایهگذاری و افزایش عرضه داخلی جایگاه خود بهعنوان قدرت جهانی LNG را حفظ کند و بازار داخلی امنی داشته باشد، یا با ادامه محدودیتها، با کمبود ساختاری، افزایش قیمتها و کاهش اعتماد سرمایهگذاران مواجه شود.
منبع: Oilprice