پایگاه خبری فولاد ایران- گزارش Climate Capital فایننشال تایمز به این نکته اشاره می‌کند که بخش کشاورزی و سیستم غذایی تقریباً یک‌چهارم از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای را به‌خود اختصاص می‌دهد. با صنعتی شدن روش‌های تولید کشاورزی، فشار برای کاهش ردپای کربنی کشاورزان به‌شدت افزایش یافته است. اما در عین حال سوالی بزرگ مطرح است: آیا امکان دارد کشاورزی به‌صورت پایدار ادامه پیدا کند و همزمان جمعیت رو به رشد جهان تغذیه شود؟
نویسندگان گزارش بر «کشاورزی هوشمند اقلیمی» (climate-smart agriculture) تأکید می‌کنند. این رویکرد شامل ترکیبی از راهکارهاست:
• کاهش مصرف کود شیمیایی با استفاده مطلوب‌تر از منابع نیتروژن
• بهینه‌سازی مصرف آب، به ویژه در کشت‌هایی مثل برنج، که مصرف بسیار بالا دارد
• ماشین‌آلات کم‌کربن یا بهره‌گیری از انرژی تجدیدپذیر در مزارع
• تغییر در الگوی کشت و تنوع محصولات برای افزایش پایداری
علاوه بر این، فناوری‌های نوین مانند افزودنی‌های گیاهی یا روش‌هایی برای افزایش جذب کربن خاک (مثلاً با تغییر ساختار خاک) می‌توانند به کاهش انتشار کمک کنند. با سرمایه‌گذاری درست در این زمینه‌ها، کشاورزان امکان دارد هم بهره‌وری را بالا نگه دارند و هم ردپای اقلیمی خود را کاهش دهند.
اما چالش اصلی این است که بسیاری از کشاورزان برای اجرای چنین تغییراتی به پشتیبانی مالی، انگیزه‌های اقتصادی و سیاست‌گذاری زیربنایی نیاز دارند. بدون حمایت کافی از سوی دولت و بازار، پذیرش چنین روش‌هایی دشوار خواهد بود.
بخشی دیگر از راهکار کاهش انتشار، تغییر در رفتار مصرف‌کنندگان است. کاهش ضایعات غذایی، تغییر در رژیم غذایی و اولویت دادن به محصولات با انتشار کمتر، می‌تواند تأثیر چشمگیری بر کاهش انتشار کلی بخش کشاورزی داشته باشد.
در نهایت، نویسندگان گزارش می‌گویند که کشاورزی پتانسیل دارد نه تنها انتشار را کاهش دهد، بلکه در برخی موارد به «ذخیره‌سازی کربن» در خاک کمک کند. اگر سیاست‌گذاران، بازارها و خود کشاورزان به‌صورت هماهنگ عمل کنند، می‌توان تغییراتی پایدار ایجاد کرد که هم به محیط زیست و هم به امنیت غذایی کمک کند.
منبع: فایننشال تایمز