پایگاه خبری فولاد ایران - به گزارش اویل پرایس و به نقل از Rystad Energy، چندین عامل باعث شده است تا توسعه‌دهندگان، پروژه‌های هیدروژن کم‌کربن اعلام‌شده خود را رها کنند. تغییر استراتژی مهم‌ترین دلیل است و ۴۸٪ از ظرفیت‌های لغو شده (معادل ۲۴٪ از تعداد پروژه‌ها) و حدود ۶ میلیون تن هیدروژن در سال را شامل می‌شود. بسیاری از توسعه‌دهندگان، تعهدات خود در مرحله اولیه و خوش‌بینانه صنعت را بازنگری کرده و به سمت کسب‌وکارهای اصلی خود بازمی‌گردند و سرمایه‌گذاری‌های پرریسک هیدروژن را کاهش می‌دهند تا بازدهی قابل‌اطمینان‌تری داشته باشند. به‌عنوان نمونه، شرکت‌های BP و Origin Energy استرالیا چندین پروژه را به حالت تعلیق درآورده یا لغو کرده‌اند و دلیل آن‌ها اغلب نیاز به کاهش هزینه‌ها و تمرکز بر کسب‌وکار اصلی عنوان شده است. این عقب‌نشینی به‌دلیل پیچیدگی و نوپایی هیدروژن پاک قابل‌درک است؛ اهداف اولیه غالباً فراتر از مدل‌های واقعی کسب‌وکار و گذار انرژی بود.
کمبود سیگنال‌های تقاضا عامل دیگری است که باعث لغو ۱۳٪ از پروژه‌ها شده است. با وجود پیش‌بینی‌های بلندپروازانه در بازارهایی مانند اتحادیه اروپا، رشد واقعی بازار بسیار پایین‌تر بوده و اغلب به دلیل عدم تمایل به پرداخت قیمت و عدم قطعیت‌های قانونی، توسعه‌دهندگان پروژه‌ها را به حالت تعلیق درآورده‌اند یا لغو کرده‌اند و منابع خود را به بخش‌های با بازدهی بالاتر هدایت کرده‌اند. این موضوع به ویژه پروژه‌های صادراتی در مناطقی مانند استرالیا و خاورمیانه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هزینه بالای هیدروژن پاک نیز به‌طور غیرمستقیم باعث کاهش تقاضا و بازدهی نامطلوب شده و گاهی حتی با وجود قراردادهای خرید، عامل مستقیم لغو پروژه‌ها بوده است، به‌ویژه با فشارهای تورمی که بر برآوردهای هزینه قبلی تأثیر گذاشته است. بر اساس آخرین برآوردهای Rystad Energy، هزینه اسمی هیدروژن در بسیاری از مناطق در کوتاه‌مدت کاهش نخواهد یافت و اصلاحات هزینه‌ای با رشد صنعت هیدروژن اجتناب‌ناپذیر است.
حمایت دولت‌ها نقش حیاتی در عبور از شکاف‌های هزینه‌ای و کمک به پیشگامان اولیه دارد. بخش هیدروژن به یارانه‌ها و کمک‌های عمومی وابسته است؛ بنابراین وقتی بودجه فراهم نشود یا در مزایده موفق نشوند، پروژه‌ها اغلب از برنامه خارج می‌شوند. علاوه بر مشوق‌های مالی، ثبات سیاست‌های حمایتی نیز بسیار تأثیرگذار است؛ به‌عنوان مثال، با اجرای مقرراتی مانند REDIII در اتحادیه اروپا، توسعه‌دهندگان توانسته‌اند تصمیمات سرمایه‌گذاری نهایی پروژه‌های هیدروژن سبز را با اطمینان بیشتری اتخاذ کنند.
پروژه‌هایی که وارد مراحل توسعه پیشرفته می‌شوند، با خطر لغو به دلیل موانع مجوزها و توسعه روبه‌رو هستند. نزدیک به ۲۰ پروژه به دلیل مشکلات مربوط به محیط زیست، استفاده از زمین، تأمین آب و آب‌شیرین‌کن‌ها لغو شده‌اند. این مشکل برای توسعه‌دهندگان کم‌تجربه که نیازهای پروژه را پیش از اعلام و طراحی در نظر نگرفته‌اند، شدیدتر است. برای هیدروژن الکترولیتی، تأمین برق پاک و تجدیدپذیر نیز یک چالش است؛ زیرا الکترولایزرهای بزرگ، بار سنگینی بر شبکه برق وارد می‌کنند و قراردادهای خرید برق ممکن است با قراردادهای فروش هیدروژن سازگار نباشد.
هیجان اولیه نسبت به هیدروژن پاک جای خود را به دیدگاهی واقع‌بینانه‌تر داده است. بسیاری از لغوها و تأخیرهای اخیر، در نگاه به گذشته، اجتناب‌ناپذیر بوده‌اند. این مرحله انتقالی، هرچند چالش‌برانگیز، برای ساخت تجربه و تمرکز بر پروژه‌های تجاری قابل‌اعتماد ضروری است. داده‌های سه‌ماهه نشان می‌دهد که با وجود لغوها، پروژه‌های جدید همچنان در مناطق مختلف از جمله هند و چین اعلام می‌شوند. با این حال، پیشرفت مستمر نیازمند حمایت قوی دولت‌ها، سیگنال‌های واقعی بازار و شفافیت سرمایه‌گذاری برای پر کردن شکاف بین اهداف سیاستی و قابلیت تجاری پروژه‌هاست.
منبع: Oilprice