پایگاه خبری فولاد ایران- در دوران پرتنش اقتصاد جهانی، ادغام اقتصادی منطقه‌ای راهی مؤثر برای کشورهای در حال توسعه جهت رشد و توسعه است. آسیا با آزادسازی تدریجی تجارت، تقویت زیرساخت‌ها، و همکاری‌های منعطف اقتصادی توانسته به بالاترین سطح تجارت درون‌منطقه‌ای در جهان برسد (حدود ۶۵٪).
به گزارش policycenter، بر خلاف اتحادیه اروپا که با نهادهای متمرکز و سیاست‌های مشترک حرکت کرده، مدل آسیایی بر همکاری‌های عملی، گام‌به‌گام و غیرفرقه‌ای تمرکز داشته است. توافق‌هایی مانند RCEP و CPTPP نمونه‌هایی از این رویکرد هستند. همچنین آسه‌آن با هدف ایجاد بازار مشترک تلاش می‌کند، اما هنوز چالش‌هایی مانند ضعف در تجارت درون‌گروهی و هماهنگی وجود دارد.
آمریکای لاتین با وجود تلاش‌هایی مانند USMCA، در ایجاد زنجیره ارزش و افزایش تجارت درون‌منطقه‌ای موفق نبوده است. موانعی مانند جغرافیای سخت، ضعف زیرساخت‌ها و سیاست‌های حمایت‌گرایانه داخلی باعث عقب‌ماندگی شده‌اند.
در آفریقا نیز با وجود منابع فراوان، تجارت درون‌قاره‌ای تنها ۱۵٪ است. توافق AfCFTA می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد، اما اجرای آن نیاز به هماهنگی اقتصادی، توسعه زیرساخت، و تقویت نهادهای اجرایی دارد.
کشورهای آفریقا و آمریکای لاتین می‌توانند با الگوبرداری از رویکرد تدریجی، منعطف و اقتصادی محور آسیا و تمرکز بر پروژه‌های عملی مانند بهبود حمل‌ونقل، انرژی، و هماهنگی تجاری، مسیر رشد پایداری را در پیش بگیرند.
منبع: policycenter