پایگاه خبری فولاد ایران - مازاد تجاری نزدیک به یکتریلیون دلار چین صرفاً یک نشانه از قدرت صادراتی این کشور نیست، بلکه بهطور فزایندهای به یک مشکل ساختاری برای خود چین و همچنین برای اقتصاد جهانی تبدیل شده است. به تحلیل فایننشال تایمز، این مازاد عظیم بازتاب مدلی از رشد است که بیش از حد بر تولید، سرمایهگذاری صنعتی و صادرات متکی است و نقش مصرف داخلی در آن بهطور مزمن ضعیف باقی مانده است.
در داخل چین، این الگوی رشد فشارهای جدی ایجاد میکند. تکیه مداوم بر صادرات به معنای سرمایهگذاری بیش از حد در صنایع تولیدی، ظرفیت مازاد کارخانهها و سودآوری پایینتر شرکتهاست. در عین حال، سهم پایین مصرف خانوارها از تولید ناخالص داخلی نشان میدهد که دستمزدها، شبکههای رفاه اجتماعی و امنیت اقتصادی خانوارها به اندازه کافی تقویت نشدهاند. نتیجه این وضعیت، اقتصادی است که برای حفظ رشد، ناچار است کالاهای بیشتری را به خارج صادر کند، حتی زمانی که تقاضای جهانی محدود است. از دید فایننشال تایمز، این مسیر در بلندمدت برای پکن «غیرقابل تحمل» میشود، زیرا اصلاحات دشوار اما ضروری—مانند تقویت مصرف داخلی و کاهش وابستگی به سرمایهگذاری دولتی—به تعویق میافتد.
در سطح جهانی نیز مازاد تجاری چین پیامدهای تنشزایی دارد. سیل صادرات ارزانقیمت، بهویژه در صنایعی مانند خودروهای برقی، فولاد، پنلهای خورشیدی و کالاهای صنعتی، فشار شدیدی بر تولیدکنندگان دیگر کشورها وارد میکند. این امر نهتنها کسری تجاری شرکای چین را افزایش میدهد، بلکه زمینهساز واکنشهای سیاسی مانند تعرفهها، محدودیتهای تجاری و تشدید حمایتگرایی میشود. از این منظر، مازاد عظیم چین به بیثباتی در نظام تجارت جهانی دامن میزند و خطر تشدید درگیریهای اقتصادی را بالا میبرد.
جمعبندی فایننشال تایمز این است که مازاد تجاری یکتریلیوندلاری چین نشانه سلامت اقتصادی پایدار نیست، بلکه علامتی از عدم توازن عمیق در مدل رشد این کشور است. تا زمانی که چین نتواند وزن اقتصاد خود را از صادرات و سرمایهگذاری به سمت مصرف داخلی و رشد متوازنتر منتقل کند، این مازاد هم برای پکن هزینهزا خواهد بود و هم برای جهان منبع تنش و بیثباتی.
منبع: فایننشال تایمز