پایگاه خبری فولاد ایران - در منطقهای دورافتاده در غرب نیوفاندلند کانادا، سازندهای زمینشناسی خاصی به نام افیولیتها، که بخشی از گوشته زمین هستند و به سطح آمدهاند، به عنوان یک فرصت جدید برای کربنزدایی صنعتی مطرح شدهاند. به گزارش اویل پرایس، این سازندها میتوانند بهطور طبیعی هیدروژن کمهزینهای تولید کنند که به آن «هیدروژن سفید» گفته میشود و هزینه تولید آن بین ۰٫۵ تا ۱ دلار به ازای هر کیلوگرم است؛ قیمتی بسیار پایینتر از هیدروژن تجدیدپذیر معمول. همزمان، این سازندها قابلیت حبس دائمی دیاکسیدکربن را نیز دارند و میتوانند گاز کربن را به شکل کربناتهای جامد و سنگی تبدیل کنند، فرایندی که با واکنش سرپانتینیزاسیون همراه است.
در این فرایند، سنگهای اولترامافیک سرشار از منیزیم و آهن با آب واکنش داده و هیدروژن آزاد میکنند؛ همچنین، سیالات قلیایی تولیدشده باعث معدنی شدن و جذب دائمی CO₂ میشوند. تحقیقات دانشگاه مموریال نشان دادهاند که هر تن ماده معدنی بروسیت تشکیلشده قادر است حدود ۰٫۶۳ تن کربن دیاکسید را به صورت پایدار ذخیره کند.
ظرفیت ذخیرهسازی کربن در این منطقه بسیار عظیم است؛ پژوهشها ظرفیت نظری بیش از ۵۰۰ میلیارد تن CO₂ را برآورد کردهاند که حتی اگر بخش کوچکی از آن قابل استفاده باشد، منبع بزرگی برای جذب کربن خواهد بود. علاوه بر این، شرایط شیمیایی این سنگها امکان استخراج مواد معدنی ارزشمندی مانند آواروئیت (آلیاژ نیکل–آهن نادر) و کرومیت را نیز فراهم میکند که برای صنایع استراتژیک اهمیت دارد.
با وجود این مزایا، فناوریهای مرتبط با این روش هنوز در مراحل اولیه هستند و موانع متعددی شامل پیچیدگیهای فنی و چالشهای مقرراتی دارند. با این حال، دولتها در آمریکای شمالی و اروپا با ارائه حمایتهای مالی و تسهیلات در تلاشاند تا سرمایهگذاری و توسعه این فناوری را تسریع کنند. مزیت مهم این روش در مقابل دیگر راهکارهای جذب کربن این است که کربن معدنیشده به صورت دائمی و بدون امکان نشت ذخیره میشود، که برای صنایع سختکاهشپذیر مثل فولاد و سیمان اهمیت ویژهای دارد.
در نهایت، اگر نتایج تحقیقات دانشگاه مموریال در مقیاس عملی به تایید برسد، این روش میتواند نمونهای نوین از استفاده همزمان از زمین به عنوان منبع پاک هیدروژن و مخزن مطمئن کربن باشد که تحولی بنیادین در مسیر کربنزدایی صنایع سنگین ایجاد خواهد کرد.
منبع: Oilprice