پایگاه خبری فولاد ایران- کاهش تقاضای فولاد در چین دیگر یک نوسان کوتاه‌مدت نیست، بلکه نشان‌دهنده یک تغییر بنیادی در ساختار اقتصادی این کشور است. برای سال‌های متمادی، رشد تولید ناخالص داخلی مستقیماً به معنای افزایش مصرف فولاد بود، اما این الگو اکنون شکسته شده است.
به گزارش جی ام ک، بر اساس آمارها، در ۹ ماهه اول سال جاری میلادی، تولید ناخالص داخلی چین ۵.۲ درصد رشد کرد، در حالی که مصرف ظاهری فولاد ۵.۷ درصد کاهش یافت و به ۶۴۹ میلیون تن رسید. این روند کاهشی برای پنجمین سال متوالی ادامه دارد و دو عامل اصلی دارد:
گذار پساصنعتی: عامل بنیادی‌تر، حرکت اقتصاد چین به سمت الگوی پساصنعتی است. تمرکز دولت به توسعه بخش خدمات که اکنون ۵۸.۴ درصد تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می‌دهد) و صنایع با فناوری پیشرفته (مانند تولید میکروتراشه‌ها) معطوف شده است. این صنایع ذاتاً نسبت به زیرساخت‌ها و صنایع سنگین سنتی به فولاد کمتری نیاز دارند.
بحران بخش مسکن: بحران طولانی‌مدت در بخش مسکن چین، یک عامل مهم اما نه اصلی است. با وجود کاهش سرمایه‌گذاری در مسکن و کاهش ۳۹ درصدی فروش در مقایسه با سال‌های رونق، این بخش دیگر نمی‌تواند مانند گذشته محرک اصلی تقاضای فولاد (به ویژه مقاطع) باشد.
با این تغییر الگو، تقاضا در بخش‌های مختلف فولاد ناهمگون شده است:
مقاطع: مصرف این نوع فولاد که عمدتاً در ساختمان‌سازی و زیرساخت استفاده می‌شود، به دلیل رکود مسکن و کاهش سرمایه‌گذاری ثابت، همچنان تحت فشار باقی مانده است. تقاضا بیشتر به پروژه‌های دولتی زیرساختی (مانند راه‌آهن سریع‌السیر و انرژی بادی) و ساخت و سازهای صنعتی محدود شده است.
ورق: تقاضا برای ورق‌های فولادی که در صنایع مهندسی و خودروسازی استفاده می‌شوند، همچنان قوی است. تولید خودروهای سواری در ۹ ماهه اول ۱۳.۳ درصد رشد کرده که به لطف رونق بی‌سابقه خودروهای انرژی های نو و افزایش چشمگیر صادرات خودروهای چینی است. این امر باعث شده تولیدکنندگان ورق احساس اطمینان بیشتری نسبت به تولیدکنندگان مقاطع داشته باشند.
چالش‌های جدید برای تقاضای فولاد خودرو
اگرچه صنعت خودرو در حال حاضر یک نقطه روشن در تقاضای فولاد است، اما در معرض ریسک‌های سیاستی قرار دارد:
کاهش معافیت‌های مالیاتی : دولت چین در نظر دارد از سال ۲۰۲۶، اعتبار مالیاتی خرید خودروهای با انرژی های نو را ۵۰ درصد کاهش داده و احتمالاً از سال ۲۰۲۷ آن را به طور کامل لغو کند.
تشدید الزامات فنی: الزامات فنی برای مشمول شدن در معافیت‌های مالیاتی فوق سخت‌تر شده (حداقل شعاع الکتریکی از ۷۲ کیلومتر به ۱۰۰ کیلومتر افزایش یافته است).
حذف از لیست صنایع استراتژیک: حذف تولید خودروهای با انرژی های نو از پیش‌نویس برنامه ۵ ساله (۲۰۲۶-۲۰۳۰) به معنای کاهش یا توقف یارانه‌های دولتی برای این بخش است.
این اقدامات، صنعت خودروسازی را با چالش‌های هزینه‌ای بزرگی روبرو می‌کند که می‌تواند در میان‌مدت، تقاضای آنها برای فولادهای خودرویی را تحت تأثیر قرار دهد.
چشم‌انداز آینده و پیامدهای جهانی
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که با وجود پتانسیل قوی در بخش‌هایی مانند ساخت توربین‌های بادی فراساحلی و تقاضای پایدار فولاد در صنعت تولید، سقوط کلی تقاضا برای مقاطع ادامه خواهد یافت. تکمیل فرایند شهرنشینی و تمرکز بر توسعه کیفیت‌محور (بازسازی و شهرهای هوشمند) به معنای کاهش بیشتر فولادبری اقتصاد است.
شرکت‌های مشاوره‌ای پیش‌بینی می‌کنند که سهم چین از تقاضای جهانی فولاد از ۴۹ درصد در سال ۲۰۲۴ به حدود ۳۱ درصد تا سال ۲۰۵۰ کاهش یابد.
با کاهش تقاضای داخلی و حفظ سطح بالای تولید، تولیدکنندگان چینی به طور فزاینده‌ای محصولات خود را به بازارهای خارجی صادر می‌کنند. این مازاد عرضه صادراتی، در حالی که اقدامات ضددامپینگ علیه چین افزایش می‌یابد، می‌تواند به طور جدی صنعت فولاد جهانی را تحت فشار قرار داده و قیمت‌ها را مختل کند. از این رو، پکن نیاز به فعال‌تر شدن در بستن ظرفیت‌های اضافی فولادسازی دارد تا عرضه با تقاضای داخلی سازگار شود.
منبع: GMK Center