پایگاه خبری فولاد ایران - پس از بیش از یک دهه که میدان‌های شیل موتور اصلی رشد تولید نفت ایالات متحده بودند، الگوی تولید این کشور در حال تغییر است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که با بلوغ میادین شیل و پیشرفت فناوری‌های حفاری، تولید نفت آمریکا از خشکی به دریا – به‌ویژه خلیج مکزیک – در حال انتقال است.
به گزارش اویل پرایس و بر اساس آمار اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA)، انتظار می‌رود تولید نفت از میادین خلیج مکزیک که اکنون روزانه ۱.۸ میلیون بشکه است، تا سال ۲۰۲۷ به حدود ۲.۴ میلیون بشکه در روز افزایش یابد. این پیش‌بینی با ارزیابی دفتر مدیریت انرژی اقیانوسی آمریکا نیز هم‌خوانی دارد. هر دو نهاد افزایش تولید را نتیجه حمایت دولت فدرال، تسهیل مجوزهای حفاری، پیشرفت‌های فناورانه و رشد تمایل سرمایه‌گذاران در بخش انرژی می‌دانند.
در همین راستا، شرکتBP اعلام کرده است که با سرمایه‌گذاری ۵ میلیارد دلاری در پروژه جدید «تایبر-گوادالوپ» در خلیج مکزیک، ذخایر نفتی حدود ۳۵۰ میلیون بشکه‌ای را توسعه خواهد داد. این پروژه می‌تواند روزانه ۸۰ هزار بشکه به تولید آمریکا اضافه کند و بخشی از برنامه BP برای افزایش تولید خود به بیش از یک میلیون بشکه در روز باشد.
BP همچنین به‌همراه شرکت Chevron از کشف جدیدی در «میدان فار ساوث» خبر داده است. مدیران شرکت گفته‌اند این کشف نشان می‌دهد «خلیج مکزیک همچنان منطقه‌ای با ظرفیت رشد و فرصت‌های بزرگ برای تولید نفت» است. بر اساس برنامه‌ها، BP قصد دارد تولید خود در خلیج را تا سال ۲۰۳۰ به ۴۰۰ هزار بشکه در روز برساند.
در کنار آن، شرکت Talos Energy نیز از کشف میدان جدیدی با نام «دنریس (Daenerys)» در خلیج خبر داده که بنا بر گزارش مؤسسه وود مکنزی (Wood Mackenzie)، بزرگ‌ترین کشف نفتی از زمان پروژه «Whale» شل در سال ۲۰۱۷ محسوب می‌شود. تولید این میدان در اوج خود می‌تواند به ۶۵ هزار بشکه در روز برسد.
به نوشته اویل‌پرایس، در سال‌های گذشته نفت شیل به دلیل سرعت بالای آغاز تولید و سرمایه‌گذاری کمتر اولیه نسبت به پروژه‌های دریایی محبوب بود. اما با گذشت زمان، مشخص شد که چاه‌های شیل سریع‌تر تخلیه می‌شوند و نیاز به حفاری مداوم دارند. در نتیجه، با کاهش بهره‌وری و محدودیت منابع مرغوب، تولیدکنندگان شیل محتاط‌تر و سرمایه‌گذاری‌ها محدودتر شده‌اند.
در مقابل، حفاری فراساحلی اگرچه هزینه اولیه بالایی دارد، اما به لطف فناوری‌های نوین و تجهیزات پیشرفته، اکنون در اعماق بیشتری از دریاها مقرون‌به‌صرفه و پربازده‌تر از قبل شده است. شرکت Talos اعلام کرده است که پروژه‌های فعلی این شرکت حتی در صورت سقوط قیمت جهانی نفت به ۳۵ دلار در هر بشکه نیز اقتصادی باقی می‌مانند و در آینده احتمالاً نقطه سر‌به‌سر آن‌ها تا ۲۰ دلار کاهش خواهد یافت؛ در حالی‌که میانگین هزینه سر‌به‌سر نفت شیل حدود ۴۸ دلار است.
بر اساس پیش‌بینی اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت خلیج مکزیک امسال به ۱.۸۹ میلیون بشکه در روز خواهد رسید و در سال ۲۰۲۶ به ۱.۹۶ میلیون بشکه افزایش می‌یابد. در مقابل، تولید میادین خشکی تنها ۱۹۰ هزار بشکه در روز رشد خواهد داشت؛ که پایین‌ترین سطح رشد از سال ۲۰۱۰ تاکنون (به‌جز دوران کرونا) محسوب می‌شود.
تحلیلگران مؤسسهEnergy Aspects معتقدند در صورت تداوم سیاست‌های حمایتی دولت فدرال، رشد تولید فراساحلی می‌تواند افت تولید در خشکی را به‌طور کامل جبران کند. سیاست‌های دولت ترامپ در تسهیل مجوزها و حمایت از تولید داخلی انرژی، نقش مهمی در تقویت این روند داشته است. اما کارشناسان هشدار می‌دهند که بازگشت دموکرات‌ها به قدرت می‌تواند چشم‌انداز رشد نفت فراساحلی را دگرگون سازد.
منبع: Oilprice