پایگاه خبری فولاد ایران - براساس جدیدترین گزارش ای جی وب، همه پاسخ‌دهندگان معتقدند اقتصاد کشاورزی آمریکا نسبت به سال گذشته بدتر شده است (۲۷٪ بسیار بدتر، ۷۳٪ کمی بدتر). با توجه به اینکه امسال سومین سال دشواری اقتصادی برای بسیاری از تولیدکنندگان محصولات ردیفی است، اقتصاددانان بر این باورند که ممکن است کف این چرخه کشاورزی را مشاهده کرده باشیم.
گاردنر می‌گوید: «ما باید فاصله تا سال آینده را پر کنیم، جایی که از نظر سیاست‌های حمایتی اوضاع بهتر به نظر می‌رسد. از آن نقطه به بعد، همه چیز به توانایی کشاورزان در تحمل شرایط بستگی دارد و اینکه بتوانیم قیمت سویا را به ۱۱ دلار و ذرت را به ۵ دلار در هر واحد برسانیم. با قیمت‌های فعلی نهاده‌ها، این لازم است.»
اقتصاددانان کشاورزی چندین عامل تأثیرگذار بر سودآوری تولیدکنندگان محصولات ردیفی را برمی‌شمارند، از جمله قیمت پایین غلات، هزینه بالای نهاده‌ها و عدم اطمینان در تجارت خارجی.
بن براون از دانشگاه میسوری می‌گوید: «دوران کنونی قیمت‌های نسبتاً پایین کالاها را نمی‌توان صرفاً نسبت به قیمت‌های تاریخی سنجید، بلکه باید نسبت قیمت به هزینه‌های توليد را در نظر گرفت. وقتی سال‌های متوالی این نسبت پایین باقی بماند، فشار مالی برای کشاورزان به شدت افزایش می‌یابد، همان‌طور که اکنون مشاهده می‌کنیم.»
اقتصاددانان کشاورزی معتقدند یک توافق تجاری با چین می‌تواند چشم‌انداز سودآوری را بهبود بخشد. براساس نظرسنجی سپتامبر، ۷۷٪ پاسخ‌دهندگان می‌گویند سیاست‌های فعلی تجارت آمریکا و چین به کشاورزان آسیب می‌زند، هرچند ۵۴٪ معتقدند چین در ۲۰۲۵ سویا از آمریکا خریداری خواهد کرد.
مایکل لنگمایر از دانشگاه پرادو می‌گوید: «می‌توان گفت توافق تجاری با چین همان گلوله نقره‌ای است. عدم اطمینان در تجارت، هم کوتاه‌مدت و هم بلندمدت به کشاورزان آسیب می‌زند. ما هم‌اکنون چشم‌انداز صادرات ۲۰۲۵ را از دست داده‌ایم. در بلندمدت نگران از دست دادن سهم بازار چین هستم.»
او همچنین اشاره می‌کند که برزیل از ۲۰۱۸ تولید سویا را گسترش داده و ممکن است تنها تأمین‌کننده چین شود. گاردنر نیز اهمیت چین را برای سویا تأیید می‌کند: «بهترین امید ما یک توافق تجاری با چین است.»
براون معتقد است که جایگزینی کامل چین ممکن نیست، اما می‌توان با گسترش صادرات به کشورهای دیگر و تقویت تقاضای داخلی بخشی از این شکاف را پر کرد. او می‌گوید: «تعدادی تغییر کوچک وجود دارد که هر کدام به تنهایی شاید اهمیت نداشته باشند، اما جمع آنها کمک می‌کند تا مازاد محصول آمریکا مصرف شود: افزایش حمایت از استفاده داخلی از سوخت‌های زیستی، تحقیق و توسعه روی محصولات جانبی سویا و کاهش محدودیت‌ها و موانع صادراتی به کشورهای دیگر.»
براساس نظرسنجی سپتامبر، ۶۲٪ اقتصاددانان معتقدند پرداخت‌های مستقیم دولتی می‌تواند کمک قابل‌توجهی باشد، هرچند بسیاری بر این باورند که چالش‌ها برای راهکارهای کوتاه‌مدت بسیار شدید است.
لنگمایر می‌گوید: «در کوتاه‌مدت، درد کشاورزان وجود دارد. پرداخت‌های MFP می‌تواند ما را از این مرحله عبور دهد.» او اضافه می‌کند که ۵۰ تا ۷۵ سنت به ازای هر آکر کمک بزرگی خواهد بود، اگرچه کمتر از پرداخت‌های ۸۰ تا ۹۰ سنتی در ۲۰۱۸ است.
براون و گاردنر هر دو معتقدند شرایط فعلی بسیار حساس است و برخی کشاورزان ممکن است ورشکسته شوند.
او ادامه می‌دهد: «اگر به پرداخت‌های اخیر نگاه کنید، شاید بخشی از زیان را پوشش دهد و تولید را تا سال آینده حفظ کند، اما کشاورزان کاملاً جبران نخواهند شد؛ هنوز هم زیان باقی خواهد ماند.»
منبع: AG Web