پایگاه خبری فولاد ایران - با گسترش دیجیتالی‌شدن اقتصاد جهانی، مجرمان سایبری بدون توجه به مرزها، شبکه‌های خود را توسعه داده‌اند و مقابله با آن‌ها دشوارتر شده است. اما همکاری میان پلیس بین‌الملل (اینترپل)، سازمان‌های منطقه‌ای مانند آفری‌پل و بخش خصوصی نشان داده که می‌توان با مدل‌های مشترک، این شبکه‌های بین‌المللی را در مقیاس وسیع مختل کرد.
طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در اوت ۲۰۲۵، در قالب عملیات سرنگتی ۲۰۲۵، مقامات آنگولا موفق شدند ۲۵ مرکز غیرقانونی استخراج رمزارز را تعطیل کنند؛ جایی که دست‌کم ۶۰ تبعه چینی به شکل غیرقانونی تراکنش‌های بلاکچین را تأیید می‌کردند. همچنین ۴۵ نیروگاه برق غیرقانونی به ارزش بیش از ۳۷ میلیون دلار توقیف شد. انرژی این مراکز اکنون برای تأمین برق مناطق آسیب‌پذیر آنگولا مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
در همین عملیات، پلیس ساحل عاج مجرمانی را بازداشت کرد که فعالیت‌هایشان ریشه در آلمان داشت. در زامبیا نیز یک طرح کلاهبرداری سرمایه‌گذاری رمزارزی منهدم شد که حدود ۶۵ هزار قربانی را با مجموع خسارت ۳۰۰ میلیون دلار فریب داده بود.
ماهیت فرامرزی جرایم سایبری باعث شده که اجرای قانون بسیار پیچیده شود، زیرا پلیس معمولاً محدود به مرزهای ملی است. اما عملیات‌هایی مانند سرنگتی نشان می‌دهد که همکاری بین‌المللی و استفاده از تخصص بخش خصوصی می‌تواند در سطح جهانی نتایج مؤثر ایجاد کند.
اینترپل در نقش هماهنگ‌کننده، به‌عنوان یک مرکز تبادل اطلاعات و ارزیابی عمل کرده و همکاری پلیس، بخش خصوصی و نهادهایی مانند Cybercrime Atlas (وابسته به مجمع جهانی اقتصاد) را تسهیل کرده است.
موفقیت عملیات سرنگتی ثابت کرد که همکاری میان نیروهای انتظامی، شرکت‌های فناوری و کارشناسان امنیت سایبری مؤثرتر از رقابت‌های پراکنده است. این همکاری‌ها منجر به افزایش بازداشت مجرمان، نابودی زیرساخت‌های غیرقانونی آنلاین و توقیف دارایی‌های حاصل از جرم شده و خطر دستگیری را برای مجرمان سایبری به‌طور چشمگیری افزایش داده است.
شرکت‌هایی مانند مایکروسافت و سازمان‌هایی همچون Cyber Defence Alliance، Ransomware Taskforce و Cyber Threat Alliance از این مدل همکاری حمایت می‌کنند. چارچوب «Disrupting Cybercrime Networks» مجمع جهانی اقتصاد در حال ارائه یک الگوی تکرارپذیر برای طراحی مشوق‌ها، ساختارهای حکمرانی و منابع لازم جهت گسترش همکاری‌هاست. هدف اصلی، ایجاد شراکت‌های پایدار و فراتر رفتن از همکاری‌های مقطعی است.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد