پایگاه خبری فولاد ایران- با افزایش تعرفه‌های آمریکا بر چین در دهه گذشته، جنوب و جنوب‌شرقی آسیا به مقاصد اصلی شرکت‌های خارجی و چینی برای تنوع‌بخشی به زنجیره‌های تأمین تبدیل شدند.
اما طبق گزارش سی‌ان‌ان، با شدت گرفتن رویکرد حمایت‌گرایانه دونالد ترامپ در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش، این کشورها اکنون خود را در میانه آتش می‌بینند، با مواجهه با برخی از بالاترین تعرفه‌ها در جهان و یک نظم تجاری جهانی در حال تغییر سریع که می‌تواند به مصرف‌کنندگان آمریکایی نیز فشار بیاورد.
بسیاری از رهبران منطقه وقتی آمار جدید تعرفه‌ها هفته گذشته منتشر شد، به‌طور علنی جشن گرفتند و یادآوری کردند که این ارقام کمتر از تعرفه‌هایی است که ترامپ در ابتدا تهدید کرده بود.
اما تحلیلگران هشدار می‌دهند که حتی این تعرفه‌های «کم‌شده» نیز تاریخی و سنگین هستند و نباید آن‌ها را دست‌کم گرفت.
دن آیوز، رئیس تحقیقات جهانی در Wedbush Securities، گفت: «این یک ضربه سنگین به این کشورهاست و باید برای کاهش آن مذاکره کنند. نگرانی این است که آمریکا در تلاش است مسیرهای صادراتی چین را ببندد و این به معنای تعرفه‌های بالای پیش‌روی این کشورهاست.»
به دلیل موقعیت جغرافیایی، جمعیت جوان، طبقه متوسط رو به رشد و زیرساخت‌های در حال توسعه، جنوب و جنوب‌شرقی آسیا میدان رقابت آمریکا و چین شده‌اند.
در اوایل جنگ تجاری ۲.۰ بین آمریکا و چین، «شی جین‌پینگ» نخستین سفر خارجی سال خود را به آسیای جنوب‌شرقی انجام داد و در ویتنام، کامبوج و مالزی با شرکای تجاری دیدار کرد و خود را شریک قابل‌اعتماد و مدافع تجارت جهانی معرفی نمود.
در دهه‌های اخیر، بسیاری از این کشورها با جذب سرمایه‌گذاران جهانی و چینی که به‌دنبال جایگزینی برای چین بودند، اقتصادهای صادرات‌محور خود را شکل دادند. تنش‌های آمریکا و چین در دور اول ریاست‌جمهوری ترامپ و همچنین پاندمی کووید-۱۹ این تغییر مسیر به جنوب را تسریع کرد.
اما اکنون با موج جهانی تعرفه‌های ترامپ و مالیات‌های سنگین بر «ترانشیپمنت» (ارسال کالا از کشور پرتعرفه به کشور کم‌تعرفه و سپس صادرات مجدد به آمریکا)، این روند با مانع روبه‌رو شده است.
در آوریل، وقتی ترامپ تهدید به اعمال تعرفه‌های «روز آزادی» کرد، کشورهایی مانند کامبوج، لائوس و بنگلادش با ارقام ۴۹٪، ۴۸٪ و ۳۷٪ مواجه شدند.
تعرفه‌های نهایی اعلام‌شده هنوز هم برای بسیاری از کشورها بالا است: ۴۰٪ برای لائوس و میانمار (بالاترین پس از سوریه با ۴۱٪) و حدود ۱۹٪ یا ۲۰٪ برای کشورهایی چون کامبوج، ویتنام، اندونزی، مالزی و تایلند که مراکز اصلی تولید ارزان‌قیمت برای مصرف‌کنندگان آمریکایی هستند.
رهبران منطقه این نرخ‌های نهایی را «موفقیت» معرفی کردند، اما کارشناسانی مانند دبوراه المز از Hinrich Foundation می‌گویند این نگاه «اشتباه» است: «این نرخ‌ها بسیار بالا هستند و فقط به این دلیل کمتر به‌نظر می‌رسند که فرمول اولیه آمریکا در آوریل غیرمنصفانه طراحی شده بود.» او افزود: «این یک وضعیت باخت-باخت است، هم برای مصرف‌کنندگان و شرکت‌های آمریکایی و هم برای اقتصادهای صادرات‌محور آسیایی.»
یک نکته مثبت این است که اکثر این کشورها نرخ‌های تقریباً مشابه حدود ۲۰٪ دارند، بنابراین نسبت به رقبای خود شرایط بدتری ندارند.
به گفته لوئیس لو از Oxford Economics، این تعرفه‌ها می‌توانند زنجیره‌های تأمین را در جنوب و جنوب‌شرقی آسیا تغییر دهند و تجارت با آمریکا را کاهش دهند. روند سال‌های اخیر که شرکت‌ها تولید را از چین به این کشورها منتقل می‌کردند، ممکن است تحت فشار قرار گیرد.
برخی تولیدکنندگان کالاهای کم‌حاشیه سود ممکن است به چین بازگردند یا برای محصولاتی که به بازار آمریکا وابسته‌اند، گزینه‌های نزدیک‌تر را انتخاب کنند.
با این حال، برخی کارشناسان معتقدند که این تعرفه‌ها روند خروج تولید از چین را به‌طور کامل متوقف نخواهد کرد، بلکه ممکن است حتی موجب شود چین بخشی از تولید خود را به کشورهایی مانند ویتنام منتقل کند تا همچنان از مزایای برچسب «ساخت ویتنام» بهره‌مند شود.
منبع: CNN