پایگاه خبری فولاد ایران- در حال حاضر، تنش‌های ژئوپلیتیکی مانع از همکاری جهانی شده و اصلاح معماری مالی بین‌المللی را پیچیده کرده‌اند. با این وجود، گروه ۲۰ (G20) می‌تواند در دوران ریاست آفریقای جنوبی، اصلاحات کلیدی زیر را در اولویت قرار دهد:
مقاله ای در سایت policycenter اصلاحات کوتاه‌مدت در حوزه حاکمیت، تأمین مالی و شبکه ایمنی جهانی را به ترتیب زیر بیان کرده است:
1. بازنگری در سهمیه‌بندی صندوق بین‌المللی پول (IMF) : انجام یک بازنگری جدی در سهمیه کشورها و اصلاح فرمول تخصیص، به نحوی که واقعیت‌های اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی امروز را بازتاب دهد. این بازنگری باید هم‌راستایی بین سهمیه واقعی و محاسباتی را ایجاد کرده و هزینه‌های اضافی را حذف کند.
2. وام‌دهی مبتنی بر نیاز: صندوق بین‌المللی پول باید دسترسی به منابع را از وابستگی به سهمیه جدا کرده و آن را بر اساس ظرفیت بازپرداخت و نیاز کشورها تنظیم کند.
3. تأمین مالی صندوق‌های خاص: حفظ تلاش‌ها برای تأمین منابع صندوق کاهش فقر و رشد (PRGT) و صندوق مقاومت و پایداری (RST) از طریق استفاده مجدد از حق برداشت ویژه (SDR).
4. ابزارهای سرمایه‌ای ترکیبی: گسترش استفاده از ابزارهای مالی ترکیبی همچون اوراق قرضه دائمی و بدهی‌های تابع توسط بانک‌های توسعه چندجانبه برای افزایش قدرت وام‌دهی از طریق کشش بیشتر ترازنامه‌های موجود.
5. اجرای تعهدات مربوط به SDR : ترغیب اعضای G20 برای تحقق تعهد اهدای ۱۰۰ میلیارد دلار از SDRها و بررسی نحوه استفاده از آن‌ها به‌عنوان سرمایه ترکیبی در بانک‌های توسعه، در عین حفظ وضعیت ذخیره‌ای آن‌ها. تسریع این روند به ویژه برای بانک توسعه بین‌آمریکایی و بانک توسعه آفریقا.
6. تسریع در اصلاحات بانک‌های توسعه چندجانبه: افزایش سرعت اجرای اصلاحاتی نظیر بهینه‌سازی ترازنامه‌ها و چارچوب کفایت سرمایه برای ارتقاء ظرفیت وام‌دهی.
7. تقویت همکاری با نهادهای منطقه‌ای: تقویت همکاری با بانک‌های توسعه منطقه‌ای همچون بانک زیرساخت آسیا (AIIB) و بانک توسعه جدید (NDB) برای تکمیل کارکرد بانک‌های چندجانبه سنتی.
8. ایجاد بانک سبز یا بانک کالاهای عمومی جهانی: تأسیس بانکی مستقل از بانک جهانی برای سرمایه‌گذاری در حوزه محیط زیست و سایر کالاهای عمومی جهانی، به‌عنوان جایگزین ده‌ها صندوق موجود.
9. تجدید منابع IDA21 و ADF : تضمین تعهد کشورهای عضو برای تأمین منابع دوره ۲۱ام صندوق توسعه بین‌المللی (IDA21) حتی در صورت عدم مشارکت ایالات متحده و برنامه‌ریزی برای تجدید منابع بلندپروازانه در ADF-17
10. ایجاد سیستم‌های نظارت لحظه‌ای: ایجاد سیستم‌های نظارت آنی و مؤثر در بانک‌های توسعه برای بررسی و ارزیابی مداوم عملکرد پروژه‌ها و وام‌ها.
11. شرایط وام‌دهی متناسب: تنظیم شرایط وام (مانند نرخ بهره، دوره بازپرداخت و مدت تنفس) بر اساس رهبری ملی در اصلاحات، تعهد سیاسی، ظرفیت بدهی، سطح توسعه و شفافیت کشورها.
12. انعطاف‌پذیری در شرایط وام: اصلاح چارچوب‌های مشروطیت در صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی برای انعطاف‌پذیری بیشتر در زمان بحران‌ها، با تمرکز بر بازده اقتصادی قابل سنجش و اصلاحات ساختاری با پشتوانه داخلی.
13. سفارشی‌سازی شروط مالی: تطبیق شرایط مالی با وضعیت خاص هر کشور، در عین حفظ مشوق‌ها برای حفظ انضباط مالی.
این مقاله برای اصلاحات میان‌مدت و بلندمدت در حوزه مالی جهانی، تقویت شبکه ایمنی مالی جهانی، توسعه بازار جهانی کربن و ابتکار کاهش بدهی در برابر سرمایه‌گذاری را پیشنهاد می دهد. همچنین در مورد اصلاحات در زمینه پایداری بدهی و فرآیند بازسازی آن:
اصلاحات کوتاه‌مدت:
1. اصلاح چارچوب مشترک بدهی: بررسی عملکرد چارچوب مشترک برای بازسازی بدهی‌ها و پیشنهاد اصلاحاتی برای تسریع در روند بازسازی بدهی و ایجاد مشوق‌هایی برای بخش خصوصی.
2. نظارت دقیق‌تر بر بدهی: تشدید معیارهای ارزیابی بدهی برای جلوگیری از بدهی‌های ناسالم و ترویج مسئولیت‌پذیری مالی.
3. ادغام ارزیابی ریسک: استفاده از تحلیل‌های دقیق ریسک در فرآیندهای تصمیم‌گیری صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی برای پیشگیری از بحران بدهی.
4. شفافیت بیشتر در اطلاعات بدهی: ارتقاء شفافیت داده‌های مربوط به بدهی کشورها و هماهنگی بیشتر میان طلبکاران. ایجاد سازوکاری جدید در بانک جهانی و IMF برای مدیریت ریسک نکول و بازسازی بدهی‌ها.
و اصلاحات بلندمدت:
1. سازوکار ورشکستگی دولت‌ها: ایجاد یک گروه کاری برای طراحی چارچوب بین‌المللی جهت رسیدگی به ورشکستگی دولت‌ها و کشورها.
2. پیشگیری از بحران با ابزارهای بازارمحور: طراحی سیستمی بر پایه بازار برای جلوگیری از بحران بدهی، از طریق بازخرید بدهی‌های یوروباند ناسالم، مشابه با مدل اوراق قرضه بردی در دهه ۱۹۸۰.
را بیان می کند.
منبع: policycenter