پایگاه خبری فولاد ایران- دولت هند اعلام کرده است که طی ۱۱ سال گذشته، بخش کشاورزی این کشور تحت رهبری نخست‌وزیر نارندرا مودی، دگرگونی عمیقی را تجربه کرده است. این تحول بر پایه فلسفه‌ای به نام «از بذر تا بازار» (Beej Se Bazaar Tak) شکل گرفته و با هدف ارتقای جایگاه جهانی هند در زمینه کشاورزی، گسترش یافته است. تمرکز اصلی دولت در این سال‌ها، حمایت از کشاورزان کوچک، گروه‌های زنان روستایی و بخش‌های مرتبط مانند دامداری و شیلات بوده است تا کشاورزی هند را از مرحله امنیت غذایی به مرحله رهبری جهانی برساند.
طبق گزارش خبرگزاری هند، یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های این تحول، افزایش چشمگیر بودجه بخش کشاورزی است. بودجه وزارت کشاورزی و رفاه کشاورزان از ۲۷ هزار و ۶۶۳ کرور روپیه در سال مالی ۲۰۱۳-۱۴ به بیش از ۱.۳۷ لک کرور روپیه (یعنی بیش از ۵ برابر) در سال مالی ۲۰۲۴-۲۵ رسیده است. این رشد بودجه، زیرساخت لازم برای افزایش تولید، دسترسی بهتر کشاورزان به منابع مالی، و اجرای طرح‌های حمایتی را فراهم کرده است.
در نتیجه این تلاش‌ها، تولید غلات غذایی در کشور از ۲۶۵.۰۵ میلیون تن در سال ۲۰۱۴-۱۵ به حدود ۳۴۷.۴۴ میلیون تن در سال ۲۰۲۴-۲۵ افزایش یافته است. همچنین دولت حداقل قیمت تضمینی (MSP) برای خرید محصولات کشاورزی را به‌طور قابل توجهی افزایش داده است. برای مثال، قیمت تضمینی گندم از ۱۴۰۰ روپیه به ۲۴۲۵ روپیه در هر کوینتال و قیمت برنج از ۱۳۱۰ روپیه به ۲۳۶۹ روپیه در همان بازه زمانی افزایش یافته است.
در کنار این اقدامات، دولت در سال ۲۰۱۹ طرح «پرداخت مستقیم به کشاورزان» موسوم به PM-KISAN را راه‌اندازی کرد که طی آن، تاکنون بیش از ۳.۷ لک کرور روپیه به بیش از ۱۱۰ میلیون کشاورز پرداخت شده است. همچنین در قالب طرح کارت اعتباری کشاورزان (Kisan Credit Card)، اعتبارات بانکی به ارزش حدود ۱۰ لک کرور روپیه در اختیار حدود ۷.۷۱ کرور کشاورز قرار گرفته است.
داده‌های مربوط به خرید دولتی محصولات نیز نشان از رشد قابل توجه دارد. در یک مقایسه میان‌دوره‌ای، میزان خرید محصولات خریف در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵، به ۷۸۷.۱ میلیون تن رسیده است، در حالی که این عدد در دهه قبل از آن تنها ۴۶۷.۹ میلیون تن بود. خرید حبوبات با قیمت تضمینی نیز از تنها ۱۵۲ هزار تن در دوره ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ به ۸.۳ میلیون تن در دوره ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ افزایش یافته است. در مورد دانه‌های روغنی هم افزایش چند برابری مشاهده می‌شود.
افزون بر این، دولت با تأکید بر آبیاری نوین، ارائه اعتبار به کشاورزان، ایجاد بازارهای دیجیتال، و ترویج فناوری‌های نوین کشاورزی (agri-tech)، توانسته است بهره‌وری و سودآوری کشاورزان را ارتقا دهد. در کنار این اقدامات مدرن، کشاورزی سنتی مانند کشت ارزن (millets) و کشاورزی طبیعی نیز دوباره مورد توجه قرار گرفته‌اند. همچنین، بخش‌های وابسته مانند دامداری و شیلات نیز توسعه یافته‌اند و اکنون جزئی از برنامه جامع تقویت کشاورزی کشور به شمار می‌روند.
دولت در بیانیه‌ای اعلام کرد که در دوران جدید موسوم به «امریت‌کال» (دوره طلایی صد سالگی استقلال هند)، کشاورزان توانمند و نوسازی‌شده این کشور آماده‌اند تا هند را از مرحله تأمین امنیت غذایی به مرحله رهبری جهانی در تولید و صادرات محصولات کشاورزی سوق دهند.
منبع: Times of India