پایگاه خبری فولاد ایران- اقتصاد جهانی در آستانه‌ی تغییر بزرگی قرار دارد، زیرا منابع و انرژی دیگر به اندازه‌ی کافی در دسترس نیستند. این کمبود باعث می‌شود رشد اقتصادی دچار محدودیت شود و تورم جای افزایش واقعی تولید را بگیرد. پژوهشگرانی مانند پیتر ترچین نشان داده‌اند که تمدن‌ها بارها به دلیل رشد بیش از ظرفیت منابع سقوط کرده‌اند. اکنون، با پایان عصر سوخت‌های فسیلی، اقتصاد جهانی در مسیر افت تدریجی قرار گرفته است، که راهکارهایی مانند تعرفه‌ها و کاهش هزینه‌های دولتی ممکن است این روند را مدیریت‌پذیرتر کند.
به گزارش فولاد ایران، اقتصاد، همانند ساختارهای دیگر در فیزیک (مثل طوفان‌ها یا سیستم‌های ستاره‌ای)، یک «ساختار اتلافی» است؛ ساختاری که برای رشد نیاز به انرژی دارد و موقتی است. منابع انرژی محدود، باعث ضعف یا فروپاشی این ساختارها می‌شوند. حتی اگر انرژی کافی باشد، ساختارها به مرور دچار فرسودگی می‌شوند. اقتصادها هم از این قاعده مستثنا نیستند: بدهی زیاد و بازده نزولی سرمایه‌گذاری‌های جدید، نشانه‌هایی از این روند نزولی هستند.
رشد اقتصادی، یعنی افزایش تولید و درآمد در یک کشور، همیشه یکی از اهداف اصلی دولت‌ها و شرکت‌ها بوده است. اما حالا دنیا با این واقعیت روبه‌رو شده که رشد بی‌پایان ممکن نیست. دلایل زیادی باعث این محدودیت‌ها شده‌اند: منابع طبیعی مثل آب، نفت و خاک حاصلخیز محدودند، مشکلات زیست‌محیطی مثل تغییرات آب‌وهوایی شدت گرفته‌اند، و جمعیت در بسیاری از کشورها یا خیلی سریع رشد می‌کند یا در حال پیر شدن است.
وقتی رشد اقتصادی کند یا متوقف شود، پیامدهای بزرگی برای سیستم‌های جهانی به وجود می‌آید:
• اقتصاد جهانی آسیب می‌بیند: تجارت بین کشورها کمتر می‌شود، سرمایه‌گذاری کاهش پیدا می‌کند، و نرخ بیکاری ممکن است بالا برود.
• بحران‌های اجتماعی و سیاسی افزایش می‌یابد: مردم در صورت کاهش درآمد یا افزایش هزینه‌های زندگی، ممکن است به دولت‌ها اعتراض کنند یا دچار ناامیدی شوند.
• فشار روی محیط زیست کمتر می‌شود، ولی کافی نیست: کاهش رشد ممکن است کمی مصرف منابع را کاهش دهد، اما بدون تغییرات اساسی در شیوه‌های تولید و مصرف، مشکلات زیست‌محیطی همچنان باقی خواهند ماند.
بر اساس تحلیل پیتر تورچین و سرگئی نفدوف در کتاب چرخه‌های سکولار، اقتصادها معمولاً پس از کشف منابع جدید، یک دوره رشد سریع را طی می‌کنند، اما به دلیل رشد بیش از حد جمعیت و افت منابع، وارد دوره رکود (رکود تورمی) و سپس فروپاشی می‌شوند.
امروزه، با کاهش منابع انرژی مانند نفت و زغال‌سنگ و رشد بدهی‌ها، اقتصاد جهانی نیز به مرحله رکود تورمی رسیده و کاهش تجارت جهانی و تولید صنعتی در راه است.
اقتصاد جهانی به‌صورت خودسازمان‌یافته (Self-Organizing) عمل می‌کند و تغییرات آن بیشتر تابع قوانین فیزیکی و انرژی موجود است تا تصمیمات افراد یا دولت‌ها.
با توجه به کاهش منابع انرژی، اختلال در تجارت جهانی، و بدهی‌های بالا، رکود اقتصادی تدریجی اما عمیق، سقوط نهادهای مالی، تورم یا ابرتورم، و فروپاشی دولت‌های بزرگ پیش‌بینی می‌شود.
در آینده، منابع واقعی ارزشمندتر از دارایی‌های مالی خواهند شد: غذا، آب، سرپناه و خدمات محلی.
منبع: Oilprice