پایگاه خبری فولاد ایران - این روزها همه بدبین هستند. گلدمن ساکس، برآورد می کند که تولید ناخالص داخلی آلمان در سه ماهه دوم کاهش یافته و در سه ماهه سوم نیز کاهش خواهد یافت. جستجوی آمریکایی‌ها در گوگل برای "رکود اقتصادی" هرگز تا این حد بالا نبوده است. معامله گران در حال فروش مس (نمایشی برای سلامت صنعتی)، خرید دلار (نشانه عصبی بودن آنها) و کاهش نرخ بهره برای سال آینده هستند.
در طول 18 ماه گذشته تعدادی از عوامل با هم ترکیب شده اند تا ترکیبی سمی برای اقتصاد جهانی ایجاد کنند. امریکا در پاسخ به همه‌گیری کووید-19، اقتصاد خود را بیش از حد تحریک کرد و تورم را نه تنها در داخل مرزهای خود بلکه فراتر از آنها برانگیخت، زیرا تقاضای هولناک مصرف‌کنندگان برای کالاها زنجیره‌های تامین جهان را مختل کرد. تلاش های چین برای از بین بردن کووید این مشکلات را تشدید کرد. سپس حمله روسیه به اوکراین باعث افزایش قیمت کالاها شد. در واکنش به تورم متعاقب آن، تقریباً چهار پنجم بانک‌های مرکزی در سراسر جهان نرخ بهره را به طور متوسط 1.5 درصد در سال جاری افزایش دادند که باعث رکود بازارهای سهام شد. انتظار می رود فدرال رزرو پس از نشست 27 جولای، برای چهارمین بار در این چرخه و با سه چهارم درصد افزایش، نرخ بهره را افزایش دهد.
ترس از عواقب نهایی انقباض پولی، ریشه نگرانی های رکود است. با توجه به رشد ضعیف بهره وری، رشد دستمزد در جهان ثروتمند بسیار قوی است. تورم خیلی بالاست اما خطر این است که نرخ‌های بالاتر به جای اینکه آن را کمتر کند، به طور کلی به روند بهبود پایان می‌دهد. تاریخ در این زمینه دلگرم کننده نیست. از سال 1955، سه دوره وجود داشته است که نرخ ها در آمریکا افزایش یافته است: در سال های 1973، 1979 و 1981. در هر مورد یک رکود در عرض شش ماه رخ داد.
با این حال، به نظر می رسد که اعلام رکود خیلی زود باشد.
به گزارش فولاد ایران، دولت‌ها در سرتاسر جهان ثروتمند برای کمک به مردم برای مقابله با افزایش قیمت‌های انرژی پول می‌دهند. رفتار کسب و کارها نیز به طور منطقی اطمینان بخش است. به طور کلی، نرخ بیکاری در حال حاضر کمتر از قبل از همه گیری است. اگر تاریخ راهنما باشد، این ارقام با یک رکود در حال وقوع ناسازگار هستند.
منبع: اکونومیست