پایگاه خبری فولاد ایران – شوک انرژی امسال جدی‌ترین شوک از زمان بحران‌های نفتی خاورمیانه در سال‌های 1973 و 1979 است. قیمت بالای سوخت و برق، بیشتر کشورها را با رشد تورم، استانداردهای زندگی ضعیف و واکنش‌های سیاسی مواجه کرده است. اگر دولت‌ها واکنش نامناسبی نشان دهند، می‌توانند باعث بازگشت به سمت سوخت‌های فسیلی ش
وند که تثبیت آب و هوا را حتی سخت‌تر می‌کند. در عوض، آنها باید مسیری خطرناک را دنبال کنند که امنیت تامین انرژی را با امنیت آب و هوا ترکیب می کند.
به گزارش فولاد ایران، شوک های انرژی می تواند به فاجعه های سیاسی تبدیل شوند. خانوارهایی که برای پرداخت قبوض با مشکل مواجه هستند ناراضی اند. آقای بایدن، که با وعده انقلاب سبز به قدرت رسید، قصد دارد مالیات بر بنزین را تعلیق کند و از عربستان سعودی بخواهد نفت بیشتری تولید کند. اروپا با عوارض اضطراری، یارانه، سقف قیمت و غیره مواجه است. شرکت‌های معدنی دولتی چین و هند مقادیر بی‌سابقه زغال‌سنگ را کشف می‌کنند.
این هرج و مرج بداهه هرچند قابل درک اما فاجعه بار است، زیرا می تواند انتقال انرژی پاک را متوقف کند.
یکی از اولویت‌ها، یافتن راهی برای افزایش پروژه‌های سوخت فسیلی، به ویژه گاز طبیعی نسبتاً تمیز است تا با هدف کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2050 هماهنگ شوند. این به ویژه برای اروپا و آسیا صدق می کند که باید خود را به ترتیب از گاز و زغال سنگ روسیه جدا کنند.
راه دیگر تمیزتر کردن پروژه ها، به عنوان مثال از طریق جذب و ذخیره کربن است. این به معنای کاهش حرکت به سمت انرژی های تجدیدپذیر نیست. هر کیلووات ساعت که از خورشید به شبکه‌های برق اروپا وارد می‌شود، یک کیلووات ساعت بیشتر از خط لوله روسیه کمتر می شود. دولت‌ها باید دسترسی، ظرفیت و قابلیت‌های ذخیره‌سازی شبکه‌های خود را بهبود بخشند و موانعی را که افزایش ظرفیت‌های تجدیدپذیر را دشوارتر از آنچه که باید می‌سازد، برطرف کنند. طراحی شبکه‌های برق و بازارها کاملاً به دولت‌ها مربوط می‌شود. هیدروژن تولید شده از آب با استفاده از برق تجدیدپذیر، یا گاز طبیعی نیز در اینجا بسیار مهم هستند.
شوک بزرگ انرژی در سال 2022 یک فاجعه است. اما همچنین می‌تواند موقعیتی باشد که دولت سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای حل تعارض بین تامین انرژی و آب و هوای امن‌تر را آغاز کند.
منبع: اکونومیست