پایگاه خبری فولاد ایران – اقدامات اقتصادی برای قطع ارتباط روسیه با شریان‌های مالی جهان، قوی‌ترین ابزاری است که نشان می دهد غرب تمایلی به رویارویی با دشمن هسته‌ای در میدان نبرد ندارد.
استفاده از تحریم‌ها که نیکلاس مولدر، مورخ، در کتاب جدیدش با موضوع «سلاح اقتصادی» آن را «یکی از پایدارترین نوآوری‌های بین‌المللی‌گرایی لیبرال» می‌نامد، در چند دهه گذشته رونق گرفته است. از سال 2000 تعداد افراد و نهادهای موجود در فهرست تحریم های آمریکا بیش از ده برابر شده و به 10000 نفر رسیده است. دولت‌های بیشتری که مشتاق مجازات تجاوز نظامی یا نقض حقوق بشر هستند، اما تمایلی به جنگ بر سر آنها ندارند، این تاکتیک را پذیرفته‌اند.
اگرچه تحریم‌های غرب کمی ضعیف شروع شد اما افکار عمومی و مقاومت اوکراین به سرعت باعث شد که آنها سخت‌تر شوند. سخت ترین تحریم‌های مالی نه بانک‌های تجاری روسیه، بلکه بانک مرکزی آن را هدف قرار دادند.
همکاری آمریکا با اروپا در ممنوعیت تراکنش با بانک مرکزی این توانایی روسیه برای دفاع از پول خود را فلج می کند. غرب همچنین بسیاری از دارایی های این بانک را در خارج از روسیه مسدود کرد. چند ساعت پس از اجرایی شدن تحریم ها، بانک مرکزی در تلاش برای تقویت ارز، نرخ بهره اصلی خود را از 9.5 درصد به 20 درصد افزایش داد. این سازمان به شرکت‌هایی که درآمدهای ارزی خارجی داشتند دستور داد که بیشتر آنها را به روبل تبدیل کنند و به بانک‌های روسیه دستور داد که دستورالعمل‌های مشتریان خارجی برای نقد کردن اوراق بهادار روسیه را رد کنند. پوتین سپس خارج کردن بیش از 10000 دلار ارز خارجی از کشور را ممنوع کرد.
این رگبار مالی با تحریم های دیگر همراه بود. کنترل صادرات قطعاتی را که روسیه می‌تواند برای بخش‌های نظامی و فناوری پیشرفته‌اش خریداری کند، از تجهیزات پیشرفته گرفته تا ریزتراشه‌ها، محدود شد. این اقدامات نه تنها در مورد کالاهای ساخته شده در آمریکا، بلکه در مورد کالاهای حاوی فناوری آمریکایی که در کشورهای ثالث مانند چین ساخته شده و از آنها ارسال می شود، اعمال می شود. این کنترل ها می تواند بیش از نیمی از واردات فناوری پیشرفته روسیه را قطع کند.
اما هرچه تحریم‌ها قوی‌تر باشند، خطر آسیب‌های جانبی بیشتر می‌شود، به‌ویژه زمانی که رژیم‌های هدف نسبت به رنج شهروندان بی‌تفاوت باشند. تحریم ها همچنین می تواند کشورهایی را که هدف آنها قرار می دهند به آغوش یکدیگر سوق دهد. روسیه و چین که با تحریم های آمریکا به دلیل بدرفتاری با اویغورها و همچنین مظنون به جاسوسی فناوری آنها تحت فشار قرار گرفته اند، از دوستانه ترین روابط خود برای دهه ها برخوردار هستند.
به گزارش فولاد ایران، از آنجایی که اقتصاد جهان از بحران‌های مالی، ملی‌گرایی، جنگ‌های تجاری و بیماری همه‌گیر جهانی آشفته است، تحریم‌ها تنش‌های موجود در جهانی‌سازی را تشدید می‌کنند و اینکه این تحریم‌ها به منظور ارتقای ثبات بین‌المللی است، هیچ دفاعی در برابر این خطر نیست.
منبع: اکونومیست