پایگاه خبری فولاد ایران – تقریباً تمام اقتصادهای توسعه یافته در اروپای غربی و آمریکای شمالی هستند. در چند سال گذشته، اتحادیه اروپا هدف خود را تبدیل شدن به اولین منطقه انتشار صفر کربن تعیین کرده است. این منطقه مقادیر انبوهی از انرژی های تجدیدپذیر را ایجاد کرده است، سرمایه گذاری های هنگفتی را در هیدروژن سبز در نظر گرفته است و سیاست هایی را برای جلوگیری از مصرف سوخت های فسیلی اتخاذ کرده است. در ایالات متحده، فشار بزرگ به سمت انرژی های تجدیدپذیر از دو سال پیش با روی کار آمدن جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا آغاز شد.
به گزارش فولاد ایران، گذار از اقتصاد مبتنی بر سوخت فسیلی به اقتصاد مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر، یکی از اصول اصلی مبارزات انتخاباتی او بود و او از روز اول دست به کار شد، خط لوله Keystone XL را از کانادا ممنوع کرد و بلافاصله پس از آن استخراج نفت و گاز را به طور موقت ممنوع کرد.
در همین حال، در شرق دور، اوپک پلاس تشکیل شد تا شامل دو تولیدکننده بزرگ نفت جهان، روسیه و عربستان سعودی و همچنین تولیدکنندگان نفت آسیای مرکزی از اتحاد جماهیر شوروی سابق، از جمله قزاقستان و آذربایجان باشد. اتحادیه اروپا، بریتانیا و ایالات متحده برای نصب توربین‌های بادی بیشتر، پنل‌های خورشیدی بیشتر و ذخیره‌سازی بیشتر رقابت کرده‌اند و خودروسازان، تقریباً همگی در اروپا یا ایالات متحده برای برقی شدن تولیدات خود تلاش کرده‌اند.
در حالی که غرب درگیر این موضوع بوده است، اوپک پلاس به ریاست روسیه و عربستان سعودی هر لحظه به اندازه ای که صلاح بداند نفت تولید می کند. علاوه بر آن، روسیه صنعت فلزات و اورانیوم خود را حفظ کرده و به ایجاد روابط نزدیک تر با شرق دور، با تمرکز بر چین، ادامه داده است. در همین حال، عربستان سعودی ادعایی در دنیای معدن دارد و ده ها میلیارد دلار برای انرژی های تجدیدپذیر و سرمایه گذاری در فناوری هوشمند اختصاص داده است. اساساً این به معنای این است که در حالی که غرب مشتاقانه بر بخش نهایی زنجیره تأمین انرژی (توربین‌های بادی، پانل‌ها و خودروهای برقی) متمرکز شده است، شرق، در مقابل بر روی فرآیندی تاکید دارد انتقال انرژی در آن ممکن نخواهد بود، درحالیکه همچنان به کاری که دهه‌ها در حال انجام آن بوده اند، ادامه می دهند: تامین سوخت‌های فسیلی به جهان، از جمله اقتصادهای خوشحال از گذار از سوخت های فسیلی.
در حال حاضر، ایالات متحده نمی‌تواند تولید را به همان سرعتی که دولت بایدن می‌خواهد افزایش دهد. اتحادیه اروپا با فشار فزاینده هزینه برق دست و پنجه نرم می کند، زیرا انرژی های تجدیدپذیر کمتر عرضه شده اند. دولت بایدن می‌خواهد نفت بیشتری از کانادا وارد کند، اما خط لوله کیستون XL که می‌توانست این کار را انجام دهد، توسط همان دولت منحل شد. دولت همچنین خواهان تولید بیشتر مواد معدنی حیاتی محلی است، اما به نظر می رسد معادنی را که برای انجام این کار ضروری است، نمی خواهد.
در اروپا، سیاستمداران به همان اندازه در مجازات روسیه به خاطر اوکراین فعال بوده‌اند و تاکنون پنج دور تحریم‌هایی اعمال کرده اند که بسیاری به شوخی می‌گویند، بیشتر به اتحادیه اروپا آسیب رسانده تا روسیه. در این شوخی‌ها حقیقتی وجود دارد: قیمت انرژی اتحادیه اروپا به شدت افزایش یافته و صنایع هشدار می‌دهند که اگر اتحادیه اروپا گاز روسیه را تحریم کند یا اگر روسیه تصمیم بگیرد به عنوان تلافی، شیر گاز را ببندد، اقتصاد اروپا نابود می شود. اتحادیه اروپا اکنون در حال تلاش برای یافتن جایگزین است، در حالی که بزرگترین صادرکننده زغال سنگ جهان، اندونزی قیمت های خود را به شدت افزایش می دهد و استرالیا، یکی دیگر از غول های زغال سنگ، هشدار می دهد که عرضه آن برای اروپا کافی نخواهد بود. غرب در حال پی بردن به یک واقعیت بسیار ساده است. این واقعیت این است که هر کسی مواد خام را کنترل می کند همه چیز را کنترل می کند. و اگر کسانی که مواد خام را کنترل می کنند کارت های خود را درست بازی کنند، کنترل کننده باقی خواهند ماند در حالی که مصرف کنندگان این مواد خام وابستگی خود را به این تامین کنندگان خارجی عمیق تر می کنند.
منبع: Oilprice