شاید این گفته مقامات ریو تینتو که با توجه به قیمت های پایین بازار نقدی نسبت به قیمت قراردادی فصل سوم ، احتمال کنار گذاشتن قراردادهای فصلی از جانب فولاد سازان وجود دارد کمی جسورانه بوده است. ولی شاید عجیب نباشد اگر چینی ها قرارداد فصلی را کنار بگذارند. البته حقیقت این است که تنها چینی ها نیستند که از این سیستم قیمت گذاری ناراضی هستند. ولی آیا با کنار گذاشتن قیمت گذاری فصلی، چینی ها به طور کل مذاکره برای تعیین قیمت سنگ آهن را کنار می گذارند؟
بار ها صحبت های زیادی در رابطه با انواع مکانیزم های قیمت گذاری مطرح شده، به خصوص در مورد اینکه وقتی شرکتی یک قرارداد دراز مدت برای خرید می بندد و قیمت ها کاهش می یابد، سعی می کند تا مجددا با فروشنده مذاکره کند ولی در زمان افزایش قیمت ها به شانس و اقبال خود می نازد که چنین تصمیمی گرفته است. تا بوده چینی ها در به هم زدن قراردادهایی که به نفعشان نبوده شهرت داشته اند که آخرین بار سال 2008 بود که قیمت نقدی سنگ آهن کاهش یافت.
حال پرسش هایی که در ذهن ایجاد می شود این است که :
1- اگر چینی ها برای تامین سنگ آهن قرارداد فصلی می بندند ولی حجم آن سالانه تعیین شده فقط قیمت به صورت فصلی است و طبق قرارداد سفارش نمی دهند آن زمان می توان گفت که چینی ها قرارداد را فسخ نموده اند؟
2- اگر حجم قرارداد نیز فصلی تعیین گردد نه سالانه، و چینی ها از بازار نقدی نیز خرید کنند آیا قرارداد را فسخ کرده اند؟ جواب منفی است.
حال باید دید کدام فرضیه شرایط فعلی را به درستی نمایش می دهد. شاید سناریوی اول درست باشد اما اگر نسبت به چینی ها منصف باشیم باید گفت که ژاپن و کره جنوبی نیز از قرارداد فصلی دوری کرده اند و آرسلور میتال نیز سعی نمود مجددا برای تعیین قیمت مذاکره نماید. این امر کاملا طبیعی و درست است.
برخی گمان می کردند که جایگزینی قراردادهای سالانه با قرارداد فصلی از جانب سه شرکت معدنی بزرگ دنیا به این دلیل است که قصد داشتند راحت تر و به طور مداوم از افزایش قیمت ها بهره مند شوند آن ها گمان بردند که تولید کننده ها آینده این کالا را برای مدتی طولانی در رکود می بینند. ولی این فرضیه اشتباه بود. حقیقت این است که سه شرکت معدنی به این دلیل به قراردادهای فصلی روی آوردند که چینی ها کمتر به بازار نقدی بروند و قرادادهای دراز مدت را فسخ کنند.
مرکز خدمات فولاد ایران