پایگاه خبری فولاد ایران - عوامل مختلف آینده صنایع را تغییر می دهند و صنعت نفت و گاز نیز از این قاعده مستثنی نیست. نیاز صنایع به مدیریت و کاستن ردپای کربنی خود به عنوان اساسی ترین تغییرات مطرح شده است.
کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در راستای اهداف تغییرات آب و هوایی، منافع وسیعی را برای جامعه به همراه دارد. در حالی که کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را می توان از نظر اقتصادی نیز در نظر گرفت.
بسیاری از شرکت ها با افزودن قیمت کربن به اقتصاد، در این امر تأثیرگذار هستند. این به آنها کمک می کند تا بازده مستقیم اقتصادی و تأثیرات تولید کربن را بهینه کنند. حرکت به سمت اقتصاد بدون کربن پارادایم صنعت است و کسانی که بتوانند به آن برسند از مزیت رقابتی برخوردار خواهند شد. در کمال تعجب، عربستان سعودی نیز نفتی با حداقل رد پای کربن در جهان تولید می کند.
به گزارش فولاد ایران، مشاغل ابتدا باید انتشارات خود را از تولید، پردازش و تدارکات به حداقل برسانند که شامل طیف وسیعی از اقدامات شرکت های جداگانه و همچنین مشارکتهایی مانند طرح های آب و هوا می شود.
کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف نیز از ابتکارات قابل توجه برای به حداقل رساندن ردپای کربن است. یک چالش بزرگتر و پیچیده تر مربوط به انتشار گازهای سوختی است که توسط کاربران و مصرف کنندگان سوزانده می شود.
یک لیتر بنزین مصرفی، تولید شده توسط شرکت A ، مورد استفاده در خودروی تولید شده توسط شرکت B ، در جاده ای که توسط شرکت C ساخته شده و توسط بانک D تأمین می شود. و هریک سهمی در به جا گذاشتن رد پای کربن دارند.
با این حال ، واضح است که ما باید راهی برای مدیریت این انتشارات پیدا کنیم. از آنجا که انتخابها و رفتارهای مصرف کنندگان محرکهای انتشار در صنایع هستند، هرگونه استراتژی باید حول آنها متمرکز شود. استراتژی متمرکز بر مصرف کننده نه تنها ممکن است به بررسی انتشار گازهای گل خانه ای کمک کند، بلکه فرصتی را برای ایجاد و تسخیر بازارهای جدید سوخت، راه حل ها و خدمات به وجود می آورد و به مصرف کنندگان امکان می دهد ردپای کربن خود را به حداقل برسانند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد