پایگاه خبری فولاد ایران - در سالهای اخیر، کشورهای جنوب صحرای افریقا روند تجاری با دوستان قدیمی مانند ایالات متحده و اتحادیه اروپا را در جهت یافتن دوستان جدید در بازارهای نوظهور تغییر داده اند. از سال 2006 صادرات این منطقه به ایالات متحده 66 درصد کاهش داشته، در حالی که صادرات به کشورهایی مانند روسیه و ترکیه به ترتیب دو و سه برابر شده است.
این تغییر روش در راستای توافق نامه منطقه تجارت آزاد قاره آفریقا (AfCFTA) که در سال 2020 عملیاتی می شود، شکل گرفته که کشورهای آفریقایی می توانند و می بایست با استفاده از این پیشرفت، روابط جدیدی را با بازارهای مهم نوظهور آغاز نمایند و سال مشارکتی 2020 را آغاز کنند.
به گزارش فولاد ایران، ملل افریقایی در سال 2020 برای تثبیت چشم انداز رشد خود باید به همتایان خود در بازارهای نوظهور روی آورند، چراکه دموکراسی های گذشته غربی مشغول سیاست گذاری های جدید خود هستند. در حال حاضر، این رابطه در مورد چین و افریقا کاملاً محقق شده، اما تنها بازارهای نوظهور نیستند که منافع افزایش تعامل با افریقا را تشخیص داده اند. سرمایه گذاران چین، هند و امارات متحده عربی بیش از یک سوم سرمایه پروژه های توسعه ای افریقا را تأمین می کنند، ضمن اینکه بیش از نیمی از کل مشاغل و سرمایه گذاری در منطقه را نیز عهده دار شده اند. این تغییرات تجاری نشانگر آغاز تغییر در روابط خارجی آفریقاست که به شکل گیری متحدان جدیدی برای آن منتهی شده است.
بین سالهای 2014 و 2018 ، امارات متحده عربی بیش از 25.3 میلیارد دلار سرمایه به این قاره تزریق کرد و حجم تجارت غیر نفتی بین دبی و افریقا در سال 2018 به 37.2 میلیارد دلار افزایش یافت. به دلیل نزدیکی جغرافیایی به افریقا، امارات متحده عربی جایگاه های دیگری نیز برای خود در این قاره ایجاد کرده و تبدیل به یکی از شرکت های هواپیمایی پرچمدار این منطقه شده ضمن اینکه یکی از بزرگترین شبکه های مقصد آفریقاییها در جهان نیز شده است. علاوه بر این، هفت ترمینال دریایی و زمینی در افریقا ایجاد کرده که از جمله پر رفت و آمدترین ترین پایانه های کانتینری داخلی منطقه است.
دبی نقش خود به عنوان چهارراه مرکزی بین خاورمیانه، آسیا و آفریقا را تثبیت کرده و تبدیل به صادر کننده اصلی این منطقه شده است. تجارت امارات و افریقا به احتمال زیاد مسیر صعودی خود را با برگزاری نمایشگاه صادراتی 2020 سرعت بیشتری خواهد داد. این نمایشگاه یک رویداد شش ماهه است که بیش از 190 کشور جهان را برای ترغیب به اشتراک گذاری دانش و همکاری گردهم می آورد. اتحادیه افریقا هیاتی از کشورهای آفریقایی را برای شرکت در نمایشگاه رهبری خواهد کرد و فرصتی را برای کشورهای عضو فراهم می کند تا به ایجاد شبکه های جدید تجاری و سرمایه گذاری بپردازند.
پیشرفت های اقتصادی اخیر هند و صعود طبقه متوسط آن نیز این کشور را به یک شریک تجاری مناسب با تخصص فنی تبدیل کرده و باعث شده تجارت 1 میلیارد دلاری آن با افریقا در سال 1995 به نزدیک به 60 میلیارد دلار برسد. افریقا و هند که با تجربه مشترک استعمار گره خورده اند، شرکای تجاری ذاتی هستند که شباهت هایی در زبان، قانون و تجارت دارند و این امر باعث حضور پرقدرت بیش از 3 میلیون هندی در این منطقه شده است. افریقا مواد اولیه مانند نفت خام و مواد معدنی را به هند صادر می کند و نفت تصفیه شده، محصولات دارویی و وسایل نقلیه از آن وارد می کند که تقریبا 40 درصد از صادرات هند به افریقا را تشکیل می دهد.
سومین بازاری که علاقه مند به افزایش تعامل خود با افریقاست، روسیه است که پس از گذشت چندین دهه از کاهش همکاری از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به دنبال گسترش روابط استراتژیک با این منطقه است و همانطور که در اجلاس اخیر روسیه و افریقا 2019 مشخص شد، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه خطاب به رهبران افریقا گفت که به دنبال ایجاد روابط تجاری در پنج سال آینده است.
در گذشته، بیشتر سرمایه گذاری روسیه در منطقه شمال افریقا متمرکز بود. در سال 2017، تجارت روسیه با افریقا 17 میلیارد دلار ارزش داشت که 78 درصد آن با افریقای شمالی انجام می شد. اخیرا روسیه سرمایه گذاری در منطقه جنوبی افریقا را نیز آغاز کرده و شرکت راه آهن روسیه دو یادداشت تفاهم با نیجریه و کنگو امضا کرده ضمن اینکه قرارداد ساخت یک شرکت تولید اوره در آنگولا نیز توسط روسیه به امضا رسیده است. در کل 92 توافق نامه، قرارداد و تفاهم نامه به ارزش 1.004 تریلیون روبل (16.4 میلیارد دلار) در این اجلاس با محوریت حمل و نقل و لجستیک، نفت و گاز، مواد معدنی، امور بانکی و بخش های دیگر به امضا رسیده است.
لازم است کشورهای افریقایی در سال 2020 مبانی مشارکتی محکمی را که در سالهای اخیر با همتایان خود در بازارهای نوظهور روسیه، هند و امارات متحده عربی برقرار شده است، پایه گذاری کنند. هرچند صندوق بین المللی پول کاهش رشد اقتصادی برای کشورهای افریقایی به دلیل تنش های تجاری ایالات متحده و چین، برگزیت و کند شدن رشد اقتصادی چین در نظر گرفته اما اقتصادهای مهم منطقه برای دستیابی به برنامه های بلندپروازانه برای سالهای 2020 ، 2025 و 2030 تعیین شده غنا تا تانزانیا و ساحل عاج پیش می روند.
منبع: World Economic Forum