تغییرات اقتصاد جهانی و فرصت‌های ایران

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- باید در شرایط کنونی اقتصاد جهانی برنامه‌ای جدی‌تر و مشخص‌تر داشت تا در پس این برنامه به جای واردکننده محض و محدود شدن به اخذ نمایندگی کالاهای خارجی و کاسبی بعد از تحریم، چرخ‌های تولید را به حرکت واداشت.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، معادلات پیچیده اقتصاد در جهان در حال پالس‌دهی علائم منحصر‌به‌فردی است که باید بیشتر به آن توجه کرد.

از یک‌سو قیمت جهانی طلا در یک هفته اخیر حدود 15 درصد رشد داشت که در نوع خود بی‌نظیر بود و از سوی دیگر اخبار نامناسبی از بورس توکیو و وضعیت اقتصادی چین به گوش می‌رسد. پیش از این نیز آثار ضربان مشکوک در اتحادیه اروپا و به خصوص در یونان، ایتالیا و اسپانیا و همچنین اقتصاد امریکا در جریان انتخاباتی‌اش به ثبت رسیده است.

در این میان خبر آمادگی المزروعی وزیر انرژی امارات مبنی بر تمایل مذاکره برای کاهش تولید صادرکنندگان نفت نیز نکته‌ای قابل تأمل است. به نظر می‌رسد مشکل کاهش تقاضای کشورها جدی است و در حال رقم زدن شرایط سختی است که نه فقط گریبان کشورهای صادرکننده تک‌محصولی را گرفته است بلکه کشورهای توسعه‌یافته را نیز به دامن رکود بیشتر خواهند کشاند، از این‌رو برای برون‌رفت ناگزیر به تحریک تقاضای کل در جهان هستیم؛ تقاضایی که با کاهش قیمت نفت در کشورهای توسعه‌یافته برای مدتی اوضاع مناطق برخوردار جهان را بهبود بخشید.

با این حال همان کشورها که مردمش با کاهش قیمت‌های انرژی بازار داخلی را تحریک کرده بودند و به جای پول بنزین به خرید کالاهای دیگر رو آورده و در نتیجه رشد اقتصادی موقتی را جشن گرفته بودند، اکنون با کاهش تقاضای کالاهای صادراتی مواجه هستند.
در چنین شرایطی قدرت کشورهای مصرف‌کننده به خصوص کشورهای نفتی به نحو قابل توجهی کاهش یافته و کشورهای منطقه خاورمیانه نیز با وضعیت امنیتی موجود کمتر حاضرند هزینه‌های مصرفی کاهش یافته خود را افزایش بدهند، لذا دو عامل مذکور می‌تواند از یک‌سو شرایط رقابتی برای قیمت‌های محصولات نهایی و تجارت را کاهش دهد و از سوی دیگر احتمالاً دوره کاهش قیمت‌های نفت را کمتر کند که هریک از اینها می‌تواند فرصت‌های مناسبی برای اقتصاد ایران فراهم کند، همچنین با شرایط موجود بدیهی است کشورهای بکری مانند ایران که قابلیت تبدیل شدن به بازار مصرف را دارند، مورد توجه ویژه قرار گیرند.

نگاهی به آمد و رفت‌های هیئت‌های تجاری خارجی می‌تواند مؤید همین استدلال باشد، با این حال این شرایط تشریح شده نیست که می‌تواند ما را به سوی بهبود شرایط اقتصادی و توسعه پایدار نزدیک کند بلکه برای رسیدن به نرخ رشد واقعی و منظم باید از همه ظرفیت‌های اقتصادی و دیپلماسی استفاده کرد و تنها برجام را محملی برای موفقیت تلقی نکرد.

باید در شرایط کنونی اقتصاد جهانی برنامه‌ای جدی‌تر و مشخص‌تر داشت تا در پس این برنامه به جای واردکننده محض و محدود شدن به اخذ نمایندگی کالاهای خارجی و کاسبی بعد از تحریم، چرخ‌های تولید را به حرکت واداشت، ‌زیرا فرصت طلایی موجود در کنار ظرفیت‌های داخلی و خیل عظیم نیروی تحصیلکرده آماده به کار می‌تواند کشور را به مسیر درستی هدایت کند، اگر برنامه‌ریزان دولت منافع کوتاه‌مدت خود را کنار گذاشته و به جای تمرکز روی اخذ نمایندگی‌های خارجی با نگاهی بلندمدت به تغییرات جهانی اقتصاد بنگرند و به دنبال راه‌حل مسائل مبتلابه داخلی باشند، وگرنه سال بعد نیز مانند سال 93 شاید برای چند فصل رشد اقتصادی مثبت غیرمنظم و ناپایدار را هم تجربه کنیم؛ رشدی که همراه با رشد نیروهای بیکار و اقتصادی وابسته‌تر از گذشته است و بازار داخلی و منطقه‌ای را هم به عنوان مزیت از دست داده‌ایم؛ رشدی که خود خواسته نفت در برابر غذا و کالاهایی است که این بار نه هند و چین که غرب به ما تحمیل خواهد کرد. آیا از فرصت موجود بهره خواهیم برد یا کاسبان پساتحریم متصل به دولت منفعت خود را بر مصلحت کشور ترجیح خواهند داد و آن را به جامعه تحمیل خواهند کرد؟!

منبع: تسنیم