پایگاه خبری فولاد ایران - در حالیکه بازارهای سهام رکورد میزنند، رشد اقتصادی مثبت است و ارزشگذاری شرکتهای فناوری با وعده سودهای عظیم هوش مصنوعی سر به فلک کشیده، احساس عمومی جامعه چیز دیگری میگوید: ناامنی شغلی، گرانی مداوم هزینههای زندگی و فاصلهای بیسابقه میان اقتصاد دیجیتال و واقعیت زندگی روزمره.
طبق گزارش اویل پرایس، شاخصهای اقتصادی دیگر سلامت اقتصاد مردم را نشان نمیدهند، بلکه موفقیت انتقال قدرت از نهادهای عمومی به شرکتهای خصوصی بزرگ را اندازهگیری میکنند. بهویژه غولهای فناوری آمریکا، فراتر از لابیگری، عملاً در حال ساخت زیرساختهای حکمرانی هستند؛ از امنیت و دادههای دولتی گرفته تا انرژی و دفاع.
افزایش تقاضای عظیم برای هوش مصنوعی باعث فشار شدید بر منابعی مانند برق، آب و سوخت شده است. دیتاسنترها مصرف انرژی را بهسرعت بالا بردهاند و هزینه این فشار اغلب به مردم منتقل میشود؛ از قبض برق گرانتر گرفته تا آلودگی محیطزیست. در عین حال، بازار کار با پدیده «اخراج خاموش» مواجه شده؛ جایی که شغلها بهتدریج حذف و با نرمافزار جایگزین میشوند، بدون اینکه استخدام جدیدی صورت گیرد و این روند، طبقه متوسط را فرسوده میکند.
نویسنده گزارش همچنین به ایده «درآمد پایه همگانی» (UBI) با دیده تردید نگاه میکند و آن را بیشتر ابزاری برای کوچکسازی دولت و حذف خدمات عمومی میداند تا یک راهحل واقعی. در مقابل، پیشنهاد میکند اگر دولت و مردم ریسک زیرساخت و سرمایهگذاری را میپذیرند، باید در سود هم سهیم باشند؛ از طریق مالکیت دولتی، مالیات بر اتوماسیون، سود دادهها و تمرکز بر «خدمات پایه همگانی» مانند اینترنت، حملونقل و توان پردازشی عمومی.
جمعبندی گزارش این است که مسأله اصلی «توقف رشد» نیست، بلکه تغییر قرارداد اجتماعی است: آیا مردم صرفاً کاربران آیندهای خواهند بود که شرکتها ساختهاند، یا مالکان و ذینفعان واقعی آن؟
منبع: Oilprice